De geplande werpdatum voor mijn langharige dwergteckel Petitifour was donderdag 19 december. Misschien een dagje eerder want ze heeft wel een hele volle buik, volgens Ebert Warmerdam die de echo heeft gemaakt.
Maandag 16 December kondigde
zich dan toch nog onverwachts de bevalling aan. Phebe sliep bij mij op bed en toen ik het licht aan deed zag ik dat de bevalling was begonnen. De eerst vrucht had nog maar een enkele perswee nodig. Ik bracht haar over naar de werpkist en ging ernaast
zitten. De eerste reu werd geboren om 8.27 uur. Reutje, choco/tan, 220 gram.
De tweede volgde nog geen half uur later maar iets bleek niet in orde te zijn. Bij de geboorte was de pup slap en de navelstreng had tijdens het uitdrijven,
te vroeg losgelaten. Daarbij 'ademde' hij heel vreemd. De verschijnselen leken op een 'luchthapper'. Dat ademen is geen echt ademen meer, maar meer een reactie van de hersenstam op het zuurstofgebrek. In Engeland noemen ze die ademhalingstrekkingen
gasping van het werkwoord: to gasp. In Nederlands zeggen we dan 'naar adem snakken'; er is dan geen effectieve ademhaling meer. De natuur is niet altijd even vriendelijk. Dit choco/tan reutje kwam gaaf op de wereld en woog 190 gram.
Zo lastte ze
even een moment van pauze in en werd de 3e reu geboren, een choco tijger. Deze stevige vent woog maar liefst 270 gram. Een mooi tijgertje.
Kort daarna werd z'n broer geboren, ook een choco tijger en woog maar liefst 250 gram. Nog zo'n
mooi tijgertje!
Tot nu toe dus 4 reutjes, waarvan 2 choco/tan en 2 choco tijgertjes. Allemaal bevallingen in een stuitligging.
Na een moment van 'ff bijkomen' voor Phebe pakte ze de draad weer op en kwam pupje nr. 5. Een teefje! Een wel
heel donker meisje. Pure chocolade! Dit meisje woog maar liefst 260 gram.
En toen was het wachten op het 6e pupje dat was gezien op de echo! En ja hoor, een choco/tan reutje van 160 gram. Een klein fijn manneke.